Plichtmatig Vrijen

Als je het hebt over verstoorde patronen tussen mannen en vrouwen met betrekking tot relaties en seksualiteit dan is het onderwerp 'plichtmatig vrijen' ook interessant om even onder de loep te nemen.

Ik veronderstel dat er ergens tijdens een relatie momenten voorkomen dat er vooral door vrouwen het gevoel ontstaat dat ze eigenlijk helemaal niet zo'n zin hebben om te vrijen, maar dat dan toch maar doen.

Dit verschijnsel lijkt wellicht onschuldig maar als je het bekijkt vanuit een ander perspectief is het misschien helemaal niet zo onschuldig. Laten we er eens verder naar kijken.

Het doel van dit project is het analyseren van verstoringen tussen mannen en vrouwen op de meest subtiele niveaus. Via het bewustmaken van bepaalde verschijnselen en het vervolgens aanbieden van alternatieven kunnen bepaalde ongezonde patronen aangepakt worden.

Een kenmerk van een gezonde ideale seksuele verhouding tussen mannen en vrouwen is dat op geen enkele manier de emotie 'angst' een rol speelt. Als een vrouw besluit om haar benen dan maar te openen voor een man terwijl ze eigenlijk geen zin heeft in seks dan kan het zijn dat daar een bepaalde angst aan ten grondslag ligt, namelijk: 'Stel ik doe het niet dan voldoe ik misschien niet als vrouw, kan ik zijn behoeftes niet bevredigen en uiteindelijk zoekt hij dan wel een andere vrouw die wél altijd zin heeft.'

Naast deze vorm van verlatingsangst als reden om de man zijn gang te laten gaan, zou er ook nog de twijfel kunnen ontstaan met betrekking tot de eigen seksualiteit: is het niet raar dat ik geen zin heb om te vrijen terwijl ik toch zoveel van hem houd? Laat ik dan toch maar meevrijen om te laten zien dat ik echt van hem houd.

De verlatingsangst en de zelftwijfel zijn niet echt emoties die bevorderlijk zijn voor je eigen energetische huishouding. Het ontkennen of negeren van je eigen gevoelens is over het algemeen niet een aanpak die op de lange termijn gezond is.

Maarja, wat moet je anders? Is er een manier om af te komen van dit plichtmatig vrijen? Moet je misschien je toevlucht gaan nemen tot allerlei seksuele speeltjes of misschien moet je samen op allerlei andere plekken de seks gaan bedrijven?

Een mogelijke oplossingsrichting zou te vinden kunnen zijn in het verder ontginnen van de gevoelens die optreden: stel je hebt een partner waar je ook mee kunt praten over dit soort zaken. Je vertelt dan gewoon dat er momenten zijn van plichtmatig vrijen die eigenlijk gevoed worden door verlatingsangst en zelftwijfel.

Wellicht is er wel sprake van vooral genitale seks waardoor het gevoel van afstand juist wordt vergroot door samen te vrijen. Wellicht heeft de vrouw het gevoel alsof ze vooral wordt gebruikt om de man te kunnen laten klaarkomen op een manier die te vergelijken is met het gebruik van een opblaaspop? In hoeverre is er nog sprake van een hartsverbinding? Is er nog zoiets als echte intimiteit? Kun je ook nog fijn bij elkaar liggen en elkaar strelen zonder dat er weer zonodig zaad moet vloeien? Is het plichtmatig vrijen werkelijk een uiting van het houden van elkaar?

Schroom niet om reacties te geven.

Zie ook:
Ze Smacht naar mijn Stijve (augustus 2009)
Door te Vrijen de Afstand Vergroten (juni 2009)
Duurzame Lust van Stephan Sanders (juni 2009)